Незнаёмы чалавек з вялікай камерай на вуліцах беларускіх гарадоў, які да таго ж размаўляе па-беларуску, выглядае вельмі падазрона. Гэты праект паўстаў пасля таго, як мяне некалькі разоў назвалі шпіёнам, калі я здымаў на вуліцах вельмі банальныя сюжэты. Праект пра падазронасць на мяжы з паранойяй. У пэўны момант я прыняў «правілы гульні» і пачаў наўмысна здымаць выключна банальныя, нудныя і ніводнаму сапраўднаму шпіёну не цікавыя сюжэты. Падчас працы над праектам я звярнуў увагу на тое, што ў мяне дома ёсць рэчы, якія маглі б належаць сапраўднаму шпіёну — бінокль, дрон, міні-камера, флэшкі і інш. Аб’ядноўваючы здымкі з вуліц і здымкі гэтых аб’ектаў, я ствараю фіктыўную гісторыю шпіёна, каторы ім быць не збіраўся. Але што, калі я сапраўды шпіён?